Oznaczanie składu frakcyjnego próchnicy gleb mineralnych met. Tiurina

Metoda ta pozwala określić skład frakcyjny próchnicy w glebach różnych typów i
rodzajów, a także w obrębie gleb należących do tego samego typu różniących się pod względem uprawy.
Metoda Tiurina umożliwia kolejne wydzielanie i oznaczanie ilościowe (na podstawie określenia zawartości węgla) następujących substancji:
  1. substancje rozpuszczalne w mieszaninie alkoholu i benzenu (w skład tej grupy wchodzą głównie zawarte w glebie woski, smoły, tłuszcze i częściowo substancje próchnicowe);
  2. substancje wydzielane w czasie dekalcytacji gleby przy użyciu rozcieńczonych kwasów nieorganicznych (0,05N H2SO4 lub 0,05N HCl) - do grupy tej przechodzą poszczególne związki organiczne, takie jak produkty rozkładu resztek roślinnych i zwierzęcych, a także w pewnej ilości kwasy fulwowe;
  3. kwasy huminowe i fulwowe wydzielane z gleby 0,1n NaOH po uprzedniej dekalcytacji gleby (wg Tiurina jest to frakcja substancji próchnicowych związana z wapniem i ruchomymi formami R2O3, czyli (I frakcja substancji próchnicowych);
  4. kwasy huminowe i fulwowe wydzielane po zakwaszeniu gleby 0,1N H2SO4 i kolejnym ekstrahowaniem 0,1N NaOH, mocniej związane z mineralną częścią gleby, prawdopodobnie z krzemianowymi formami R2O3 (II frakcja substancji próchnicowych);
  5. substancje próchnicowe, których nie da się wyekstrahować przy zastosowaniu powyższych rozpuszczalników, czyli tzw. pozostałość substancji próchnicowych w glebie, która nie ulega hydrolizie (huminy);
  6. w oddzielnej naważce gleby, bez uprzedniej dekalcytacji oznacza się ilość kwasów huminowych, ekstrahowanych przy użyciu 0,1n NaOH. Są to tzw. wolne kwasy huminowe prawdobodnie związane z bezkrzemianowymi formami R2O3. Na podstawie ilości kwasów huminowych tej frakcji i ogólnej ilości kwasów huminowych wydzielanych po dekalcytacji (punkt 3) można wnioskować o ilości kwasów huminowych związanych z wapniem.

Powrót do swoistych substancji próchnicznych