TORFY

Torfy są skałami powstającymi współcześnie w wyniku nagromadzenia szczątków
obumarłych roślin w warunkach nadmiernego uwilgotnienia oraz w wyniku zarastania jezior.
Torfy wykształcone w dawniejszych okresach geologicznych uległy przekształceniu
w pokłady węgla brunatnego (utwory trzeciorzędowe) lub kamiennego (utwory karbońskie) Wyróżnia się torfy niskie, przejściowe i wysokie.

TORFY NISKIE

Torfy niskie powstają zwykle w dolinach rzek i jezior przy udziale wód przepływowych.
Wykazują one znaczny stopień zamulenia, ciemnobrunatną lub czarną barwę i dość zbitą konsystencję. Ich geneza związana jest z roślinami takimi, jak turzyce, olchy itp. W zależności od stopnia rozkładu zawierają mniej lub bardziej widoczne szczątki roślinne. Odczyn torfów niskich jest najczęściej mniej kwaśny od pozostałych.

TORFY WYSOKIE

Torfy wysokie tworzą się na wododziałach i w zagłębieniach bezodpływowych, przy
udziale wody ubogiej w tlen i związki mineralne. Powstają one przede wszystkim w wyniku nagromadzenia szczątków mchów sfagnowych, wełnianek itp. Od torfów niskich odróżnia je jasnobrunatna barwa, słaba spoistość i obecność słabo rozłożonych szczątków roślinnych, które decydują o ich biomorficznej strukturze. Torfy wysokie mają zazwyczaj silnie kwaśny odczyn.

TORFY PRZEJŚCIOWE

Utwory te charakteryzują się cechami pośrednimi pomiędzy torfami wysokimi a niskimi.
W ich podłożu zalega zazwyczaj torf niski.

Wartość glebotwórczą posiadają właściwie tylko torfy niskie. Torfy wysokie pełnią
funkcję naturalnych zbiorników retencyjnych wody opadowej.

Utwory torfowe są na terenie Polski dość powszechne, choć występują jedynie lokalnie.
Największe obszary zajmują w dolinach rzek (oraz ich dopływów): Narwi, Biebrzy Noteci, Obry i u ujścia Odry.

Powrót do strony głównej