Autorem strony jest | Aktualizacja | Powrót do pomocy programu |
Paweł Wimmer![]() |
![]() |
![]() |
Uwaga: Jeśli przykład nie odzwierciedla oznakowania, oznacza to, że przeglądarka nie akceptuje danego znacznika
Znaczniki fizyczne działają w podobny sposób jak atrybuty czcionek w edytorze tekstów.
<B> </B>
Przykład:
To jest czcionka pogrubiona (bold)
<I> </I>
Przykład:
To jest czcionka pochylona (italic)
<BLINK> </BLINK>
Przykład:
- jest to rozszerzenie Netscape'a, nie znajdujące się w specyfikacji HTML 3.2.
<U> </U>
Przykład:
To jest czcionka podkreślona (underline)
Czcionka
o stałej szerokości znaku
<TT> </TT>
Przykład:
To jest czcionka monotypiczna, o stałej szerokości znaku (fixed width = teletype)
<STRIKE> </STRIKE>
Przykład:
Czcionka przekreślona
<SUP> </SUP>
Przykład:
Czcionka z superskryptem
<SUB> </SUB>
Przykład:
Czcionka z subskryptem
<BIG> </BIG>
Przykład:
Duża czcionka
<SMALL> </SMALL>
Przykład:
Mała czcionka
Znaczniki logiczne odnoszą się do konkretnych zastosowań, ale efekt ich działania jest analogiczny jak w przypadku znaczników fizycznych. Czcionka pogrubiona, pochylona lub monotypiczna są domyślnie przypisane do wybranego stylu
<CITE> </CITE>
Przykład:
To jest cytat (citation)
<STRONG> </STRONG>
Przykład:
To jest czcionka mocno wyróżniona (strong)
<EM> </EM>
Przykład:
To jest czcionka wyróżniona (emphasis)
<CODE> </CODE>
Przykład:
To jest kod (code)
Czcionka
wprowadzana z klawiatury
<KBD> </KBD>
Przykład:
Czcionka z klawiatury
<SAMP> </SAMP>
Przykład:
Przykład (sample)
Zmienna
(słowo kluczowe języka)
<VAR> </VAR>
Przykład:
Zmienna (variable)
Dowolnemu fragmentowi tekstu można nadać kolor, obejmując go znacznikami koloru. Poniżej przedstawiamy listę 16 podstawowych barw stosowanych w dokumentach internetowych - są one widoczne w przeglądarkach Netscape Navigator i Microsoft Internet Explorer. Naturalnie możemy w dowolny sposób kombinować barwy z atrybutami i stylami.
Składnia: <FONT COLOR="nazwa_koloru"> </FONT>
tekst próbny - black
tekst próbny - olive
tekst próbny - teal
tekst próbny - red
tekst próbny - blue
tekst próbny - maroon
tekst próbny - navy
tekst próbny - gray
tekst próbny - lime
tekst próbny - fuchsia
tekst próbny - white
tekst próbny - green
tekst próbny - purple
tekst próbny - silver(Tutaj jest kolor silver, ale nie widać go ze względu na kolor tła)
tekst próbny - yellow
tekst próbny - aqua
Czcionka może mieć wielkość zależną od osoby redagującej dokument HTML. Wystarczy objąć fragment tekstu parą znaczników <FONT SIZE="xx"> </FONT>. Na przykład:
To jest tekst normalny
To jest tekst nieco większy.
To jest tekst nieco mniejszy.
I znów tekst normalny.
A teraz całkiem już spory.
I całkiem malutki.
Czcionka normalna ma przypisaną wartość 3 (nie mylić ze stopniem pisma). Pozostałe wartości są zawarte w przedziale od 1 do 7.
Gdy redagujemy tekst, możemy w dowolnej chwili zmienić wielkość czcionki, przypisując jej wartość bezwzględną z przedziału 1-7, posługując się podanym wyżej parametrem. Możemy jednak także użyć innego parametru, który zwiększa lub zmniejsza wielkość czcionki o zadaną wartość.
<FONT SIZE="+x"> </FONT>
Na przykład:
To jest tekst normalny, który teraz powiększamy o 1, a następnie zmniejszamy o 1, po czym powracamy do standardowej wielkości.
Czcionka ma domyślną wielkość 3, ale w dowolnym momencie możemy ją zmienić za pomocą polecenia:
<BASEFONT SIZE="x">
Oznacza ono, że od momentu czcionka podstawowa będzie miała wielkość x, a wszystkie zmiany będą się odnosiły do tej wielkości. Gdy x=5, <BIG> wprowadzi czcionkę o wielkości 6, <SMALL> - o wielkości 4, <FONT SIZE=-3> zmniejszy czcionkę do 2 punktów itd.
Uwaga: polecenie BASEFONT nie jest legalną opcją HTML 3.2.
Jeszcze jedną możliwość urozmaicenia dokumentu (nie mieszczącą się jednak w zakresie HTML 3.2) daje polecenie <FONT FACE="nazwa_kroju"> </FONT>. Pozwala ono zmienić krój czcionki dla danego dokumentu. Na przykład:
To jest tekst, który zapewne widzisz jako Arial. A teraz zmieniamy go na moment na Times, przechodzimy do kroju courier, aby powrócić do Arial.
Możemy nawet podać listę krojów, oddzielonych przecinkami, dzięki czemu w przeglądarce odbiorcy zostanie zastosowany jeden z nich (na dobrą sprawę nie wiemy, jakimi dysponuje, więc należy być ostrożnym). Szczególnie warto polecać w takich sytuacjach stosowanie ciągu w rodzaju <FONT FACE="Arial CE,Arial>, gdyż zabezpieczymy się w ten sposób przed ryzykiem niepoprawnego wyświetlania polskich znaków w Windows 3.1. Tak są skonstruowane strony tego kursu.
Uwaga: polecenie FONT FACE nie jest legalną opcją HTML 3.2.
Jak widzisz, możesz dość swobodnie manipulować krojami, stylam, barwami i i atrybutami czcionek, co daje duże pole manewru w urozmaicaniu strony WWW.