Prof. dr hab. Bolesław Świętochowski jest twórcą fundamentalnej w naukach rolniczych specjalności - ogólna uprawa roli i roślin. Dzięki wieloprofilowym badaniom wywarł trwały ślad w polskim rolnictwie. Szczególnie dużo osiągnięć prof. B. Świętochowskiego dotyczy uprawy gleby. W wyniku usystematyzowania naukowych podstaw uprawy roli wyodrębnił pięć zespołów uprawek, określił ich znaczenie w całokształcie uprawy pod poszczególne rośliny w płodozmianie, a także wskazał możliwości upraszczania uprawy. Uwzględniając uwarunkowania glebowe Polski, prof. B. Świętochowski podjął szerokie badania nad żyznością gleb lekkich. Pozwoliły one na opracowanie sposobów poprawy właściwości fizycznych, chemicznych i biologicznych tych gleb poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów agrotechnicznych. Szczególnie duży wkład wniósł w problematykę zmianowań i płodozmianów. Opracował wytyczne do wprowadzania płodozmianów, w których zawarł krytykę nieliczenia się z czynnikami przyrodniczymi przy projektowaniu następstwa roślin, a także wskazał, jak niekorzystne i długotrwałe są tego skutki. W ujęciu naukowym i praktycznym był zwolennikiem kompleksowych metod zwalczania chwastów, przy czym jako podstawowe przyjmował sposoby mechaniczne, a chemiczne jako uzupełniające. Już wiele lat temu przestrzegał przed możliwościami uodporniania się niektórych gatunków chwastów i ich kompensacji. W zakresie realizowanej tematyki Profesor prowadził także liczne badania metodyczne, poszukując nowych testów żyzności gleby, izotopowej metody oznaczania dynamiki wzrostu korzeni roślin uprawnych, oznaczania pozostałości herbicydów w glebie.

Prof. dr hab. Bronisław Jabłoński  rozwijał prace z zakresu upraszczania uprawy roli, płodozmianów, nawożenia organicznego i mineralnego w zmianowaniu oraz zmian zachwaszczenia pól uprawnych. Zajmował się także problematyką ochrony środowiska, w tym rekultywacji terenów zdewastowanych przez górnictwo odkrywkowe oraz brał udział w pracach nad właściwym zagospodarowaniem zlewni rzeki Oławy, będącej źródłem wody pitnej dla aglomeracji Wrocławia. Opracował za pomocą mikromorfologicznych szlifów glebowych metodykę określania stopnia rozkładu substancji organicznej gleby. Wyniki przeprowadzonych przez prof. B. Jabłońskiego badań nad wpływem wysokich dawek gnojowicy bydlęcej stosowanych w zmianowaniach na wybrane właściwości fizyczne, chemiczne i biologiczne gleby lekkiej i średniej znalazły zastosowanie w zaleceniach nawozowych i agrotechnicznych.

Prof. dr hab. Roman Krężel rozszerzał badania związane z intensyfikacją produkcji roślinnej na glebach lekkich, z wpływem zmiennego w okresie wegetacyjnym poziomu uwilgotnienia gleby na wzrost i plonowanie roślin oraz z zagadnieniami upraszczania uprawy roli w całokształcie agrotechniki w płodozmianie. W ujęciu aplikacyjnym zajmował się głównie produkcyjnością płodozmianów, w szczególności specjalistycznych. Rozszerzył badania z zakresu ochrony środowiska rolniczego poprzez prace dotyczące wykorzystania popiołów z węgla kamiennego i brunatnego, reakcji roślin na ograniczenie poziomu nawożenia mineralnego i zastosowania herbicydów oraz walki z chwastami.

Prof. dr hab. Maria Radomska zajmowała się tematyką związaną z wpływem pogłębiania warstwy ornej lub jej przebudowy na właściwości gleby i plonowanie roślin w płodozmianie. Określiła przydatność maszyn uprawowych i uprawowo-siewnych - szczególnie pługofrezarki - w ograniczaniu ugniatania gleby w uprawie przedsiewnej. Prof. M. Radomska prowadziła badania nad przydatnością do eksploatacji narzędzi uprawowych w terenach górskich. Prowadziła także pionierskie prace z zakresu agrolotnictwa i aerosiewów.

Prof. dr hab. Stanisław Miklaszewski kontynuował badania z zakresu żyzności gleb lekkich, tj. składu frakcyjnego i rozpuszczalności próchnicy glebowej, dynamiki zmian zawartości węgla organicznego, azotu ogólnego, wolnych aminokwasów, koloidów organiczno-mineralnych oraz aktywności biologicznej gleby dotyczące skażenia metalami ciężkimi środowiska glebowego. Prowadził także badania z wykorzystaniem dżdżownic i skoczogonków jako organizmów testowych.

Prof. dr hab. Danuta Parylak kontynuuje prace naukowe z zakresu płodozmianów. Aktualizując ją dla potrzeb współczesnego rolnictwa, rozwinęła szczególnie badania dotyczące produkcyjnych i ekologicznych skutków upraszczania zmianowań zbożowych aż do monokultur włącznie. Zajmuje się także badaniami nad proekologicznymi możliwościami ograniczania negatywnych skutków częstej uprawy zbóż. Szczególnie duży wkład wniosła w optymalizowanie uprawy nowego gatunku zboża – pszenżyta. Prof. D. Parylak kontynuuje także badania w zakresie biologii, ekologii i zwalczania chwastów. Prowadzone przez nią prace dotyczą głównie zakresu i skali konkurencji między chwastami a rośliną uprawną, a także niechemicznych metod ograniczania zachwaszczenia pól uprawnych. Oceniając wzajemne relacje między składnikami agrocenozy, realizuje również badania nad zjawiskiem allelopatii.

Prof. dr hab. Lesław Zimny rozszerzył badania dotyczące optymalizacji uprawy buraka cukrowego. W pracach tych wykazał możliwość znacznych uproszczeń uprawy roli pod burak cukrowy, który nawet w bardzo różnych warunkach siedliskowych nie wykazuje istotnego zróżnicowania swej produktywności. Dowiódł, że tradycyjną uprawę można zastąpić technologiami mniej energo- i kosztochłonnymi. Zajmuje się także wykorzystaniem alternatywnych nawozów organicznych (wermikompost, międzyplon ścierniskowy, gnojowica, słoma) w nawożeniu buraka cukrowego uprawianego w płodozmianie. Prof. L. Zimny wykazał, że w polskich warunkach glebowo-klimatycznych można z powodzeniem stosować nową technologię uprawy, tj. uprawę konserwującą i zaproponował jej definicję. W opracowanych monografiach leksykograficznych zweryfikował hasła rolnicze w wielu słownikach, leksykonach i encyklopediach, wzbogacając język polski i niemiecki w nowe pojęcia rolnicze.

Prof. dr hab. Leszek Kordas kontynuuje tematykę związaną z uproszczeniami uprawy roli. Jego wieloletnie badania poświęcone są skutkom zaniechania uprawy płużnej na rzecz siewu bezpośredniego w zmianowaniu przez wiele rotacji. Prace te, uwzględniające najnowsze osiągnięcia światowej nauki i techniki rolniczej, są pionierskie w skali Polski. Kompleksowe badania obejmują nie tylko plonowanie roślin czy zachwaszczenie łanu, ale również środowisko glebowe, w tym życie biologiczne gleby i stan fitosanitarny roślin. Równocześnie prowadzi badania nad wpływem niekonwencjonalnych metod podnoszenia zdolności kiełkowania i plonowania roślin, polegających na stymulacji materiału siewnego i roślin polem magnetycznym.