Do psefitów zaliczane są skały o przeciętnej średnicy ziarn przekraczającej 2 mm. Ich
najważniejszymi przedstawicielami są
: gruzy, żwiry, brekcje i zlepieńce.
GRUZY
Gruzy są skałami psefitowymi luźnymi, zbudowanymi z okruchów ostrokrawędzist
ych.
Najczęściej są to utwory rezydualne lub powstałe w warunkach denudacyjnych. Przykładem gruzów mogą być np. piargi powstałe u wylotów żlebów. Utwory gruzowe mogą składać się z okruchów pochodzących z jednego lub wielu rodzajów skał, co decyduje o ich składzie mineralnym.
W wyniku wietrzenia gruzów powstają płytkie, silnie szkieletowe gleby, zbyt suche i
przewiewne.
Zasobność tych gleb zależy od rodzaju okruchów tworzących skałę macierzystą, najczęściej jednak jest ona bardzo niska.
powstawanie związane jest najczęściej z działalnością lodowca (żwiry zwałowe i fluwioglacjalne) lub z działalnością wód płynących (żwiry aluwialne). Utwory żwirowe mogą składać się z okruchów pochodzących z jednego lub wielu rodzajów skał, co decyduje o ich składzie mineralnym.
Przydatność użytkowa gleb powstałych ze żwirów jest niska, są one trudne do uprawy,
suche i mało zasobne.
BREKCJE
Brekcje są skałami psefitowymi scementowanymi, powstałym
Spojone mogą być lepiszczem właściwym, np. wapiennym, żelazistym lub detrytycznym, powstałym z silnie roztartego materiału o składzie podobnym do okruchów. Brekcje mogą mieć różny skład petrograficzny. Znane są brekcje jednoskładnikowe i polimiktyczne (wieloskładnikowe). Do najczęściej spotykanych odmian brekcji należą:
brekcja piargowa
, powstająca przez scementowanie stożków piargowych,
brekcja krasowa
, powstająca przez scementowanie fragmentów zapadających się stropów jaskiń krasowych, spojonych najczęściej węglanem wapnia,
brekcja klifowa
, której materiał okruchowy pochodzi z niszczenia brzegu klifowego.
Gleby powstałe w wyniku wietrzenia brekcji mają najczęściej charakter żwirów
gliniastych, a ich wartość w dużej mierze warunkuje rodzaj lepiszcza.
Spojone mogą być lepiszczem właściwym, np. wapiennym, żelazistym lub detrytycznym, powstałym z silnie roztartego materiału o składzie podobnym do okruchów . Zlepieńce mogą mieć rozmaity skład petrograficzny. Znane są zlepieńce jednoskładnikowe (np. zlepieńce kwarcowe lub wapienne), częściej jednak mają charakter polimiktyczne (wieloskładnikowy).
W wyniku wietrzenia zlepieńców powstają gleby o charakterze żwirów gliniastych, o
wartości warunkowanej przede wszystkim rodzajem spoiwa.