DIAGENEZA

Mianem diagenezy określa się zespół procesów fizycznych i chemicznych zachodzących
w niewysokiej temperaturze, które prowadzą do konsolidacji pierwotnie luźnego materiału osadowego.
Świeżo zdeponowany osad jest zazwyczaj luźny i przepojony wodą. Z czasem, przy
sprzyjających warunkach, osady ulegają stwardnieniu i przemianie w skałę spoistą. Procesy diagenezy (cementacji) związane są ze strącaniem się substancji mineralnych stopniowo wypełniających przestrzenie międzyziarnowe. Substancje te tworzą tzw. spoiwo czyli inaczej lepiszcze. W procesach diagenetycznych ogromną rolę odgrywa również ciśnienie wywierane przez nadległe warstwy osadów, prowadzące do zagęszczania się cząstek i ziarn mineralnych (tzw. kompakcja). Zwykle procesy te związane są ze zmniejszaniem się stanu uwilgotnienia osadów, co powoduje twardnienie zawartych w nich cząstek koloidalnych.
Wszystkie późniejsze procesy fizyczne i chemiczne zachodzące w skałach już
skonsolidowanych określane są mianem epigenezy.

Powrót do strony głównej