PLAGIOKLAZY

Plagioklazy są glinokrzemianami sodu i wapnia. Tworzą one szereg izomorficzny albit -

anortyt. Albit jest glinokrzemianem sodu - Na[AlSi₃O₈], zaś anortyt glinokrzemianem wapnia - Ca[Al₂Si₂O₈]. Ogniwa pośrednie szeregu izomorficznego plagioklazów stanowią mieszaninę albitu i anortytu, o różnej zawartości tych minerałów:

 

albit może zawierać 0 - 10% anortytu

oligoklaz może zawierać 10 - 30% anortytu

andezyn może zawierać 30 - 50% anortytu

labrador może zawierać 50 - 70% anortytu

bytownit może zawierać 70 - 90% anortytu

anortyt może zawierać 90 - 100% anortytu

 

Plagioklazy zasobne w albit określane są jako kwaśne, zaś zasobne w anortyt jako

zasadowe.

 

CECHY MAKROSKOPOWE:

Postać występowania: wszystkie plagioklazy krystalizują w układzie trójskośnym.

Pokrój kryształów: zwykle grubotabliczkowy.

Barwa: jasna - biała, szara, kremowa, czasem żółta lub brunatna.

Połysk: szklisty, perłowy.

Rysa: biała.

Twardość: 6,0 - 6,5.

Łupliwość: doskonała.

Gęstość: stopniowo zwiększa się od 2,61 g ^. cm^-1 (albit) do 2,77 g ^. cm^-1 (anortyt).

WYSTĘPOWANIE

Plagioklazy występują we wszystkich skałach magmowych, z wyjątkiem skał bardzo

nie dosyconych krzemionką, oraz w skałach metamorficznych (gnejsy). Udział w budowie skał osadowych mają jedynie plagioklazy kwaśne, o większej od plagioklazów zasadowych odporności na wietrzenie.