- "Gib, dass ich tu mit Fleiß,
- was mir zu tun gebühret,
- wozu mich dein Befehl
- in meinem Stande führet.
- Gib, dass ich's tue bald,
- zu der Zeit, da ich soll,
- und wenn ich's tu, so gib,
- dass es gerate wohl."
- Obowiązek pracy, oddanie, pilność, uległość w zastanych warunkach pracy; to wszystko w
służbie bliźnim i posłuszeństwie wobec przykazań bożych - są podstawowymi elementami protestanckiego etosu pracy.
Tak pisał w roku 1630 w Chobieni ewangelicki proboszcz Johann Heermann.
- Johann Heermann urodził się 11.10.1585 w Rudnej (Dolny Śląsk) jako syn ubogiego kuśnierza. W 1602 został nauczycielem domowym u Valeriusa Herbergera, śląskiego poety. Pierwsze utwory poetyckie wydał w 1609 podczas nauki w książęcym gimnazjum w Brzegu. W tymże roku udał się do Strasburga, gdzie wstąpił na uniwersytet, ale już w 1610 choroba krtani zmusiła go do powrotu do swej ojczyzny na Dolny Śląsk. W 1611 ożenił się z piękną Dorotą Feige, córką burmistrza w Rudnej, i został proboszczem w Chobieni okazując się wspaniałym mówcą. Tę funkcję piastował mimo choroby przez 27 lat. Tu tworzył swoje pierwsze pieśni religijne. Podczas wojny 30-letniej i śląskiej kontrreformacji jego parafia bardzo ucierpiała wskutek grabieży i zarazy. Heermannowi nieraz w życiu groziło niebezpieczeństwo i bywał cudownie ratowany. Po śmierci małżonki w 1617 choroba wzmogła się jeszcze bardziej. Od 1624 tworzył kazania tylko na piśmie. Jego cierpienie zmusiło go ostatecznie do rezygnacji z urzędu. Odczuł to boleśnie. W 1638 wyprowadził się do Leszna, gdzie zajął się pracą literacką. Tam też poznał Jana Amosa Komenskiego, czeskiego pedagoga. Zmarł po długich cierpieniach 24.02.1647 w Lesznie.
- Johann Heermann jest uznawany za jednego z najwybitniejszych twórców ewangelickich pieśni religijnych. Jego liczne utwory (około 500) ujęte w piękną formę pokazują wpływ współczesnej poezji (pierwsza śląska szkoła poetycka), zakorzenionej całkowicie w ewangelickiej wierze parafian. W twórczości Heermanna widoczne jest przejście od obiektywnych treści okresu reformacji luterańskiej do subiektywnie zabarwionych pieśni pietystycznych; znajdują w nich odbicie także osobiste przeżycia autora. Utwory te opierają się również na motywach biblijnych; treść tych utworów zabarwiona jest poczuciem grzeszności i marności człowieka, rzadziej natomiast pojawiają się w nich motywy radosne. Za swą łacińską poezję został uhonorowany przez humanistów zaszczytnym tytułem Poeta laureatus Caesarius. Dziewięć jego religijnych pieśni znajduje się do dziś w ewangelickich śpiewnikach, znanych jako pieśni pasyjne.
