użytki ekologiczne, zasługujące na ochronę pozostałości ekosystemów, mające znaczenie dla zachowania unikatowych zasobów genowych i typów siedliskowych. Do u.e. zalicza się: naturalne zbiorniki wodne, śródpolne i śródleśne „oczka wodne”, kępy drzew i krzewów, bagna, torfowiska, wydmy, miedze, trwałe zadarnienia wzdłuż cieków wodnych, żywopłoty, skarpy, starorzecza itp.. Teren u.e. pełni rolę ostoi przyrody o istotnym znaczeniu dla lokalnej bioróżnorodności. W rolnictwie integrowanym rolę u.e. powinny spełniać tzw. powierzchnie ekologicznej kompensacji. U.e. uwzględnia się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego i uwidacznia w ewidencji gruntów. Prowadzenie tej formy ochrony przyrody następuje w drodze rozporządzenia wojewody lub decyzji rady gminy.

Definicja pochodzi z: Leksykonu przyrodniczego polsko-angielskiego.