FOSFORANY

Najważniejszymi minerałami należącymi do tej grupy są: apatyt i wiwianit
 
APATYT Ca5[(F,Cl)/(PO4)3]
CECHY MAKROSKOPOWE:
Postać występowania: apatyt krystalizuje w układzie jednoskośnym.
Pokrój kryształów: heksagonalny, słupkowy, niekiedy kulisty z powodu dużej ilości śćian.
Barwa: najczęściej bezbarwny, żółty, niebieski, zielony, fioletowy, czerwony.
Połysk: szklisty.
Rysa: biała.
Twardość: 5,0 - wzorcowa w skali Mohsa.
Łupliwość: brak.
Gęstość: 3,16 - 3,22 g . cm-1.
WYSTĘPOWANIE
Apatyt jest mieszaniną izomorficzną apatytu chlorowego i fluorowego, zwykle z
dodatkiem grupy hydroksylowej (OH). Zawartość P2O5 wynosi od 40,9 do 42,3%. Występuje powszechnie jako minerał akcesoryczny w wielu skałach magmowych, obecny jest również w niektórych skałach metamorficznych, oraz w złożach hydrotermalnych.
W warunkach osadowych fosforan może być wytrącany z wód morskich w postaci
koloidalnej lub skrytokrystalicznej, dając początek złożom o ogólnej nazwie fosforytów.
W glebach apatyt obecny jest w postaci pojedynczych ziarn, najczęściej bardzo
nieregularnego kształtu. Występuje tu jednak raczej rzadko, ponieważ łatwo ulega rozpuszczeniu i wypłukaniu.
Apatyty i fosforyty wykorzystywane są do produkcji nawozów mineralnych.
 
WIWIANIT Fe3(PO4)2 . 8H2O
CECHY MAKROSKOPOWE:
Postać występowania: wiwianit krystalizuje w układzie jednoskośnym.
Pokrój kryształów: kryształy słupkowe do tabliczkowych.
Barwa: zwykle zielony do niebieskiego.
Połysk: perłowy.
Rysa: biała.
Twardość: 2,0.
Łupliwość: doskonała.
Gęstość: 2,6 - 2,7 g . cm-1.
WYSTĘPOWANIE
Wiwianit występuje jako minerał wtórny środowisk redukcyjnych. Znany jest z
żelazistych glin i margli w sąsiedztwie rud żelaza i fosforytów oraz bagien i torfowisk.


Powrót do strony głównej