PLAGIOKLAZY

Plagioklazy są glinokrzemianami sodu i wapnia. Tworzą one szereg izomorficzny albit -
anortyt. Albit jest glinokrzemianem sodu - Na[AlSi3O8], zaś anortyt glinokrzemianem wapnia - Ca[Al2Si2O8]. Ogniwa pośrednie szeregu izomorficznego plagioklazów stanowią mieszaninę albitu i anortytu, o różnej zawartości tych minerałów:
 
albit może zawierać 0 - 10% anortytu
oligoklaz może zawierać 10 - 30% anortytu
andezyn może zawierać 30 - 50% anortytu
labrador może zawierać 50 - 70% anortytu
bytownit może zawierać 70 - 90% anortytu
anortyt może zawierać 90 - 100% anortytu
 
Plagioklazy zasobne w albit określane są jako kwaśne, zaś zasobne w anortyt jako
zasadowe.
 
CECHY MAKROSKOPOWE:
Postać występowania: wszystkie plagioklazy krystalizują w układzie trójskośnym.
Pokrój kryształów: zwykle grubotabliczkowy.
Barwa: jasna - biała, szara, kremowa, czasem żółta lub brunatna.
Połysk: szklisty, perłowy.
Rysa: biała.
Twardość: 6,0 - 6,5.
Łupliwość: doskonała.
Gęstość: stopniowo zwiększa się od 2,61 g . cm-1 (albit) do 2,77 g . cm-1 (anortyt).
WYSTĘPOWANIE
Plagioklazy występują we wszystkich skałach magmowych, z wyjątkiem skał bardzo
nie dosyconych krzemionką, oraz w skałach metamorficznych (gnejsy). Udział w budowie skał osadowych mają jedynie plagioklazy kwaśne, o większej od plagioklazów zasadowych odporności na wietrzenie.


Powrót do strony głównej