PLAGIOKLAZY
- Plagioklazy są glinokrzemianami sodu i wapnia. Tworzą
one szereg izomorficzny albit -
- anortyt. Albit jest glinokrzemianem sodu
- Na[AlSi3O8],
zaś anortyt glinokrzemianem wapnia - Ca[Al2Si2O8].
Ogniwa pośrednie szeregu izomorficznego plagioklazów
stanowią mieszaninę albitu i anortytu, o różnej
zawartości tych minerałów:
-
- albit
może zawierać 0 - 10% anortytu
- oligoklaz
może zawierać 10 - 30% anortytu
- andezyn
może zawierać 30 - 50% anortytu
- labrador
może zawierać 50 - 70% anortytu
- bytownit
może zawierać 70 - 90% anortytu
- anortyt
może zawierać 90 - 100% anortytu
-
- Plagioklazy zasobne w albit określane
są jako kwaśne, zaś zasobne w anortyt
jako
- zasadowe.
-
- CECHY MAKROSKOPOWE:
- Postać występowania:
wszystkie plagioklazy krystalizują w układzie
trójskośnym.
- Pokrój kryształów:
zwykle grubotabliczkowy.
- Barwa: jasna - biała, szara, kremowa,
czasem żółta lub brunatna.
- Połysk: szklisty, perłowy.
- Rysa: biała.
- Twardość: 6,0 - 6,5.
- Łupliwość: doskonała.
- Gęstość: stopniowo zwiększa się od
2,61 g . cm-1 (albit) do 2,77 g . cm-1 (anortyt).
- WYSTĘPOWANIE
- Plagioklazy występują we wszystkich
skałach magmowych, z wyjątkiem skał bardzo
- nie dosyconych krzemionką, oraz w skałach
metamorficznych (gnejsy).
Udział w budowie skał osadowych mają
jedynie plagioklazy kwaśne, o większej od plagioklazów
zasadowych odporności na wietrzenie.
Powrót do strony głównej