Niektóre graficzne formaty rastrowe (np. gif
oraz warianty formatu png
znane jako Animated PNG
i Multiple-Image Network Graphics)
pozwalają na umieszczanie w pojedynczym pliku wielu osobnych obrazów,
traktowanych jak „klatki” animacji.
Warstwy te, oglądane kolejno jedna po drugiej, stwarzają wrażenie ruchu.
W typowej animacji płynnego ruchu kolejne obrazy są do siebie bardzo podobne.
Uwzględnienie tego faktu doprowadziło do powstania formatów zapisu typu rastrowego,
które zamiast osobnego opisu poszczególnych klatek filmu zawierają raczej opis
aktualizacji obrazu, i są odpowiednio skompresowane.
Taki charakter mają profesjonalne formaty zapisu obrazu ruchomego:
kolejne wersje mpeg
(Moving Pictures Expert Group, od 1991),
avi
(Audio Video Interleave, Microsoft 1992),
mov
i qt
(QuickTime, Apple 1997),
czy też vob
(Video OBject) używany w systemach DVD.
przykład | przykład | przykład |
Plik formatu mpeg |
Plik formatu avi |
Plik formatu vob |
Podobnie jak na obrazach typu rastrowego, również w rysunkach wektorowych możliwy jest opis elementów ruchomych. Zgodnie z wektorowym charakterem notacji, ruch będzie oddany raczej przez opis transformacji obiektów w czasie, niż przez utrwalenie ich położenia w poszczególnych chwilach.
Animacja wektorowa w pliku SVG (przykład opracowany przez Adobe Inc.). Jeżeli wskazówki się nie poruszają, to znaczy że Twoja przeglądarka nie obsługuje animacji w plikach SVG |
Animacja wektorowa w pliku Flash (przykład opracowany przez J.R. Graphics Inc.) |
Do opisywania rysunków zawierających elementy animowane nadaje się m.in. język SVG i format Flash.
© Copyright 2001–2012 by Jan Jełowicki, Katedra Matematyki Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu