ŁYSZCZYKI (MIKI)
- Łyszczyki są uwodnionymi glinokrzemianami potasu oraz
kationów dwu- i
- trójwartościowych: glinu, magnezu, żelaza i innych.
Tworzenie się tych minerałów wymaga obecności pary
wodnej, dlatego występują one głównie w skałach
głębinowych, natomiast brak ich wśród składników
krystalizujących z law w warunkach wulkanicznych.
- Łyszczyki występują powszechnie w wielu skałach.
Należą do głównych minerałów skał
- magmowych, są ważnymi składnikami skał
metamorficznych i często występują w skałach
osadowych. Minerały należące do tej grupy są
pospolite w wielu zwietrzelinach, gdzie zwracają na
siebie uwagę charakterystycznym blaszowatym kształtem i
połyskliwością (tzw. kocie złoto). Blaszki
łyszczyków wykazują doskonałą łupliwość i
sprężystość.
- Wszystkie łyszczyki posiadają budowę trójwarstwową
- Najistotniejszą rolę wśród łyszczyków odgrywają
następujące minerały: muskowit,
- serycyt i biotyt
-
- CECHY MAKROSKOPOWE :
- Postać występowania: muskowit krystalizuje w
układzie jednoskośnym.
- Pokrój kryształów: blaszkowy lub tabliczkowy o
zarysie heksagonalnym.
- Barwa: muskowit najczęściej jest bezbarwny,
niekiedy biały, żółtawy, szary lub brunatny.
- Połysk: perłowy.
- Rysa: biała.
- Twardość: 2 - 2,5.
- Łupliwość: doskonała.
- Gęstość: 2,8 - 2,9 g . cm-1.
- WYSTĘPOWANIE
- Muskowit jest pospolitym minerałem skałotwórczym.
Występuje w skałach magmowych
- i metamorficznych. Znany jest także ze
skał osadowych, gdzie występuje jako składnik
allogeniczny, w postaci drobnych
łusek i blaszek. W skałach magmowych pojawia się głównie
w dwumikowych granitach i granodiorytach. W skałach
wulkanicznych jast nieobecny. W utworach pegmatytowych kryształy
muskowitu osiągają niekiedy znaczne rozmiary, tworząc
złoża o znaczeniu gospodarczym. Muskowit jest również pospolitym składnikiem skał
metamorficznych, głównie łupków łyszczykowych (mikowych) oraz gnejsów.
Jest on ważnym komponentem materiału
glebowego, gdzie występuje w
postaci pojedynczych ziarn.
-
-
- Serycyt jest mikrokrystaliczną
odmianą muskowitu,
powstającą głównie wskutek
- rekrystalizacji.
- CECHY MAKROSKOPOWE :
- Postać występowania: serycyt krystalizuje w
układzie jednoskośnym.
- Pokrój kryształów: blaszkowy o
zarysie heksagonalnym.
- Barwa: muskowit najczęściej jest bezbarwny,
niekiedy biały, żółtawy, szary lub brunatny.
- Połysk: perłowy.
- Rysa: biała.
- Twardość: 2 - 2,5.
- Łupliwość: doskonała.
- Gęstość: 2,8 - 2,9 g . cm-1.
- WYSTĘPOWANIE
- Podobnie jak muskowit.
Często pojawia się jako produkt wietrzenia skaleni. Jest
- typowym minerałem skał metamorficznych.
-
-
- CECHY MAKROSKOPOWE :
- Postać występowania: biotyt krystalizuje w
układzie jednoskośnym.
- Pokrój kryształów: blaszkowy lub tabliczkowy o
zarysie heksagonalnym.
- Barwa: zawsze ciemna, brunatna z odcienien
zielonawym lub czerwonawym lub całkiem czarna.
- Rysa: biała.
- Twardość: 2,5 - 3,0.
- Łupliwość: doskonała.
- Gęstość: 2,8 - 3,4 g . cm-1.
- WYSTĘPOWANIE
- Biotyt jest najbardziej pospolitym minerłem wśród
łyszczyków, posiadającym duże
- znaczenie skałotwórcze. Podobnie jak muskowit występuje
głównie w granitach i granodiorytach, znany jest
również z ciemnych skał żyłowych. Biotyt powszechnie
występuje w niektórych skałach
metamorficznych, takich jak łupki
łyszczykowe (mikowe) czy gnejsy. W budowie skał osadowych odgrywa
znacznie mniejszą rolę niż muskowit, ponieważ
charakteryzuje się mniejszą odpornością na wietrzenie chemiczne.
- Obecność biotytu w glebach zaznacza się jedynie tam,
gdzie procesy wietrzenia zachodzą
- bardzo powoli. Przyjmuje tam postać wydłużonych,
blaszkowatych ziarn.
Powrót do strony głównej