CHLORYTY

Chloryty są jednoskośnymi, pseudoheksagonalnymi minerałami o właściwościach

fizycznych zbliżonych do łyszczyków. W odróżnieniu od łyszczyków blaszki chlorytów są mało sprężyste i kruche. Różna jest również ich budowa krystaliczna. Typowa jednostka krystaliczna chlorytu składa się z kolejno następujących po sobie warstw talku i brucytu ( Mg/OH/₂ ). Magnez przeważa w oktaedrach warstwy talku. Stąd jednostka krystaliczna zawiera dwie warstwy krzemowo-tlenowe i dwie magnezowe, wykazując strukturę 2:2 (czterowarstwową).

Chloryty tworzą szeregi kryształów mieszanych, których ważnymi członami są: penin

(bogaty w krzem), klinochlor (bogaty w magnez i glin), chamosyt (o dużej zawartości żelaza) i ripidolit (zasobny w glin, o średniej zawartości żelaza). Chloryty o małej zawartości żelaza nazywamy ortochlorytami, zaś o wysokiej jego zawartości - leptochlorytami.

CECHY MAKROSKOPOWE :

Postać występowania: układ jednoskośny.

Pokrój kryształów: blaszkowaty, pseudoheksagonalny.

Barwa: najczęściej zielona, odmiany bogate w żelazo są ciemnozielone lub prawie czarne.

Połysk: szklisty.

Rysa: zielona do brunatnej.

Twardość: 2,0 do 3,0.

Łupliwość: doskonała.

Gęstość: 2,6 do 3,3 g ^. cm^-1 (w zależności od zawartości żelaza).

WYSTĘPOWANIE

Chloryty są często produktem wtórnego przeobrażenia i rozkładu minerałów takich jak

biotyt, hornblenda, augit i innych zawierających magnez. Odgrywają ważną rolę skałotwórczą w łupkach chlorytowych, zieleńcach

W glebach chloryty występują w postaci pojedynczych, blaszkowatych ziarn lub

drobnych agregatów.