CHLORYTY

Chloryty są jednoskośnymi, pseudoheksagonalnymi minerałami o właściwościach
fizycznych zbliżonych do łyszczyków. W odróżnieniu od łyszczyków blaszki chlorytów są mało sprężyste i kruche. Różna jest również ich budowa krystaliczna. Typowa jednostka krystaliczna chlorytu składa się z kolejno następujących po sobie warstw talku i brucytu ( Mg/OH/2 ). Magnez przeważa w oktaedrach warstwy talku. Stąd jednostka krystaliczna zawiera dwie warstwy krzemowo-tlenowe i dwie magnezowe, wykazując strukturę 2:2 (czterowarstwową).
Chloryty tworzą szeregi kryształów mieszanych, których ważnymi członami są: penin
(bogaty w krzem), klinochlor (bogaty w magnez i glin), chamosyt (o dużej zawartości żelaza) i ripidolit (zasobny w glin, o średniej zawartości żelaza). Chloryty o małej zawartości żelaza nazywamy ortochlorytami, zaś o wysokiej jego zawartości - leptochlorytami.

CECHY MAKROSKOPOWE :
Postać występowania: układ jednoskośny.
Pokrój kryształów: blaszkowaty, pseudoheksagonalny.
Barwa: najczęściej zielona, odmiany bogate w żelazo są ciemnozielone lub prawie czarne.
Połysk: szklisty.
Rysa: zielona do brunatnej.
Twardość: 2,0 do 3,0.
Łupliwość: doskonała.
Gęstość: 2,6 do 3,3 g . cm-1 (w zależności od zawartości żelaza).
WYSTĘPOWANIE
Chloryty są często produktem wtórnego przeobrażenia i rozkładu minerałów takich jak
biotyt, hornblenda, augit i innych zawierających magnez. Odgrywają ważną rolę skałotwórczą w łupkach chlorytowych, zieleńcach
W glebach chloryty występują w postaci pojedynczych, blaszkowatych ziarn lub
drobnych agregatów.


Powrót do strony głównej