KLASA DIORYTU I ANDEZYTU

Klasa ta obejmuje skały nasycone krzemionką, pod względem chemicznym zaliczane do
obojętnych. Głównymi minerałami skałotwórczymi są tu plagioklazy zasobne w albit (oligoklaz - andezyn), obok których występują amfibole (głównie hornblenda).
Skały głębinowe reprezentowane są w tej klasie przez dioryt, wylewne zaś przez andezyt.

DIORYT

Dioryt jest skałą głębinową zbudowaną głównie z plagioklazów zasobnych w albit
(oligoklaz - andezyn) i hornblendy. Pobocznie występować może tu także biotyt, pirokseny oraz kwarc (do 5% obj.). Jeżeli skała diorytowa zawiera znaczącą ilość kwarcu (5 - 20% obj.) mówimy o diorycie kwarcowym. Osobne nazewnictwo obejmuje także odmiany o zwiększonej zawartości skaleniowców. Przy zawartości do 10% obj. skaleniowców mówimy o diorytach foidonośnych, zaś przy zawartości do 60% obj. - o diorytach foidowych.
Barwa skał diorytowych jest szara lub ciemnoszara, struktura drobnoziarnista, tekstura
masywna, bezładna. Przeważnie towarzyszą one masywom granitowym i gabrowym, tworząc lokalne wystąpienia.
Ze zwietrzeliny diorytowej tworzą się gleby gliniaste, średniogłębokie, zasobne w żelazo,
wapń i magnez, z dostateczną ilością potasu i fosforu.

ANDEZYT

Andezyt jest skałą wylewną o składzie mineralogicznym zbliżonym do diorytu.
Charakteryzuje się on szarą barwą i wyraźną porfirową strukturą z prakryształami plagioklazów, amfiboli i piroksenów. Dobrze wykształcone są zwłaszcza kryształy hornblendy, tworzące czarne, słupkowe osobniki.
W Polsce andezyty występują w niewielkich masywach ciągnących się wzdłuż Pienin i w
Karpatach fliszowych.
Skały andezytowe stosunkowo łatwo wietrzeją, dając gleby gliniaste, zasobne w składniki
pokarmowe dla roślin (głównie wapń i magnez).

Powrót do strony głównej